Avicenna and the Kind of “Certainty” Obtained by Experience; a New Reading

Document Type : Scholarly Article

Authors

1 Ph. D Student of Philosophy, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran

2 Professor at Philosophy and Logics Department, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran

Abstract

In Avicenna’s thought, one of the most important features of experimental propositions which, whereby they are classified among the principles of demonstration, is their attribution with certainty and he has emphasized its certainty in several expressions. However there are a few statements from Avicenna in which- in a way the absolute certainty of experience is denied. This research, using the method of text-oriented analytic interpretation and critical analysis, explicates how the method of experience, according to Avicenna’s own theoretical and practical foundations, cannot yield certainty. Theoretically, two minimum and maximum reasons demonstrated for this. Based on minimal reason the method of experience brings about pure certainty only in the case of useful constant observation. But in the maximum reason even in the manner of permanent occurrence can't be lead to certainty because due to the experience-based on sensations which according to Avicenna’s final analysis are pseudo-certainty, any kind of experience will be pseudo-certainty. This result is not in conflict with Avicenna’s innovational doctrine about the experience-based propositions, according to which these propositions are based on a demonstration propter quid, because he has already explained in his logical works that a demonstration propter quid which its minor premise is not perpetual cannot yield certainty. In addition, assuming possibility of obtaining certainty in the process of experience, in practice, is very difficult to exactly determine and discover the essential cause, whereby reaching the certainty will be very hard and rare.

Keywords

Main Subjects

References

ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1379). النجاة من الغرق فی بحر الضلالات (محمدتقی دانش‌پژوه، مصحح). تهران: دانشگاه تهران.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1381). الإشارات و التنبیهات (مجتبی زارعی، مصحح). قم: بوستان کتاب.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1389). قانون (عبدالرحمان شرفکندی، مترجم) (جلد 2) (چاپ 9). تهران: سروش.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1391). برهان شفــا (مهدی قوام صفری، مترجم و مفسـر). تهـران:
پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1392). اشارات و تنبیهات (حسن ملکشاهی، مترجم و شارح) (جلد 1 و 2) (چاپ 8). تهران: سروش.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1394). القانون فی الطب: الکتاب الثانی (علی‌رضا مسعودی، مصحح). کاشان: مرسل.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1396). المختصر الأوسط فی المنطق (سید محمود یوسف ثانی، مصحح). تهران: مؤسسۀ پژوهشی حکمت و فلسفۀ ایران.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1404ق-الف). الشفاء: طبیعیات (سعید زائد و دیگران، مصححان) (جلد 1 و 2). قم: مکتبة آیة‌الله مرعشی نجفی.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (1404ق-ب). الشفاء: منطق (جورج قنواتی و دیگران، مصححان) (جلد 2 و 3). قم: مکتبة آیة‌الله مرعشی نجفی.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (2005). رسالة فی ما تقرّر عنده من الحکومة در «مبحث عن القوی النفسانیة أو: کتاب فی النفس علی سنة الاختصار» (إدورد کرنیلیوس فندیک، مصحح). بیروت: دار و مکتبة بیبلیون.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله. رسالة فی أصول علم البرهان. أحمد ثالث، 3447. تاریخ کتابت: 866ق. المخطوطات العربیّة فی مکتبة طوپ قاپی سرایی بإستانبول. ص. 418.
الصدر، محمدباقر (1402ق). الأسس المنطقیة للاستقراء. بیروت: دار التعارف للمطبوعات.
فدائی، روح‌الله (1396). جایگاه تجربه در روش‌شناسی علمی ابن‌سینا. (پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد). دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران.
فدائی، روح‌الله؛ و رضا اکبری (1397). تجربه در فلسفۀ ابن‌سینا با مراجعه به کاربست عملی آن در آثار طبیعی او. فلسفه و کلام اسلامی، 51(2)، 245-260.
قوام صفری، مهدی (1370). ارزیابی تجربه در برهان. زبان و ادب فارسی، 138-139 و 139-152.
مصباح یزدی، محمدتقی (1384). شرح برهان شفاء (محسن غرویان، محقق و نگارنده). قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
Aristotle (1984). Physics (R. P. Hardie and R. K. Gaye, Translators). In: The Complete Works of Aristotle (J. Barnes, Editor). Princeton: Princeton University Press.
Gutas, Dimitri (2012). The Empiricism of Avicenna. Oriens, 40(2), 391-436.
Karimullah, Kamran I. (2017). Avicenna and Galen, Philosophy and Medicine: Contextualizing Discussions of Medical Experience in Medieval Islamic Physicians and Philosophers. Oriens, 45(1–2), 105-149.
McGinnis, Jon. (2003). Scientific Methodologies in Medieval Islam. Journal of the History of Philosophy, 41(3), 307-327.
Avecinnian Philosophy Journal
Volume 25, Issue 66
June 2021
Pages 33-51

Files

Share

How to cite

Statistics